Αρθρογράφος: ANNA EMMAΝΟΥΗΛ

Θάλασσα Αίματος

Περνάς από τους κάμπους μου,  Ολόγιομη εγώ. Δίχως ρόδα. Περνάς τις νύχτες μου… Στων αστερισμών την φωτιά μου… Περνάς μέσα από το ποτάμι μου… Ρέεις. Στα μονοπάτια ...

Νιώσε με

  Άγγιξε με. Ζωγράφισε ανήμερο πόθο στο δέρμα μου  Μέχρι να φωτίσω εντός σου φωτιά. Τρίψου πάνω μου.  Σκληρά. Λαχτάρα με. Ταξίδεψε με βαθιά, Πυρά στο κορμί ...

τριαντάφυλλο λευκό

Γλιστράει στον ώμο μου. Τριαντάφυλλο λευκό. Μια λευκή γραμμή. Αλαβάστρινο δέρμα. Γυμνό το κορμί μου. Φαντασία ερωτική. Άρωμα καρύδας στο λαιμό μου. Το άγγιγμα σου αρχίζει. Η μνήμη ...

Μόνο η αγάπη μας

Νιώθω σαν θάλασσα αδειανή.
Το κορμί μου στις άκρες του κρεβατιού,
Και το φεγγάρι να φωτίζει την γύμνια μου,
Με την μοναξιά να με σκεπάζει ολόκληρη.
Το φιλί ...

ναυαγός εραστής

Είσαι ναυαγός εραστής,
Θάλασσα ρέει στα μάτια σου,
Και στο φιλί σου αρμύρα.
Γιατί ταξίδευες αιώνες.
Να βρεις το άλλο μισό σου,
Δοκίμαζες γεύσεις,
Σε ξένα κορμιά,
Σε βλέμματα ...

Ήρθες

Ήρθες. Κι έσκυψα να λουστώ. Και στα μαλλιά μου άνθισε, Η επιθυμία σου. Με ένα φιλί μοναχά, δροσίστηκα. Γυμνή πια μαζί σου, περπατώ. Σε ένα δωμάτιο σκοτεινό. Όπου ...

Εν αρχή Ηδονή

Κι αλήθεια γεννήθηκα.
Εγώ, η απόκοσμη.
Με τις χιλιάδες φωτιές στα μαλλιά μου.
Η Αχειροποίητη Γυνή ηδονής και οδύνης.
Σέρνω χιλιάδες γραμμές.
Καμπύλες απαλές κυρτώνουν το σώμα μου ...

Δύο ποιήματα

Τι φωτιά που είσαι;
Τι ακόλαστος πόθος;
Αμέτρητος,
Δεν σταματάς μήτε σαν τον κτύπο της καρδιάς μου.
Με καις ολόκληρη,
Φλεγόμενο θηλυκό, έχεις ξανά δει;
Έχεις ξαναδεί τόσο ...

Σ(ε)ρωτώ

Πόσες νύχτες ξαγρύπνησες κοιτώντας την βροχή από το παράθυρο;
Πόσους χειμώνες, πόσες άνοιξες και καλοκαίρια θα νοσταλγείς τον
έρωτα που δεν προλαβαίνεις να ζήσεις;
Πόσο έρωτα πνίγεις βαθιά ...